وقتی با من صحبت می‌کنید، من با گوش دادن به صدایتان به شما خواهم گفت که چه کسی هستید،‌ حالتان چطور است،‌ به کجا می‌روید و حتی می‌توانم درباره هر آنچه پشت حرف‌هایتان پنهان می‌کنید نیز با شما سخن بگویم،‌ بی‌آنکه چیزی از رموز پیشگویی بدانم…

متخصصان صدا به‌سادگی می‌توانند از طریق ارتعاشات صدا متوجه این مسائل شوند. تقریباً می‌توان گفت که کمی شبیه خواندن خطوط دست است. اما دیگر همه به‌خوبی می‌دانند که غیبگویی حقیقت ندارد؛‌ در واقع موضوع اصلی این است که میزان حساسیت ما هنگام ملاقات با شخصی دیگر به میزان چشمگیری افزایش می‌یابد،‌ چرا که سعی داریم خود را به‌گونه‌ای دیگر نشان دهیم،‌ وجودی حقیقی که جسم و روح خود را تسلیم روح دیگری می‌کند و فقط می‌تواند نشانه‌های کوچکی را که در خود می‌خواند رمزگشایی کند. به عبارتی، آنچه برای ضمیرخودآگاه وصف‌ناپذیر و برای ضمیر ناخودآگاه واضح وگویا است.

صدا مانند آینه‌ای، نشان‌دهنده درون خویشتن است.‌ نیاز به تقلب نیست،‌ همه چیز در آن نمایان است: خودتان، شخصیت شما‌،‌ افکار روزمره‌تان،‌ احساستان در هر لحظه،‌ اخلاق و خلق و خو،‌ قدرت و ضعف،‌ ترس،‌ غم و اندوه،‌ خستگی،‌ هیجان و هر شیوه‌ای که به‌واسطه‌ آن افکار و احساسات و سلامت روانی خود را ابراز می‌کنید. زیرا صدا فراتر از یک ارتعاش صوتی ساده است.

در حقیقت صدا بازتابی از روح یا حالت روحی شما، در لحظه‌ای است که صوت را در فضا تولید می‌کنید. صدا از تنفس شما نشأت می‌گیرد و در اصل دستاورد دَم شماست. این صدا از هوای جاری بهره می‌برد، یعنی همان‌ هوایی که در محیط است یا هوایی که برای ارتعاش و منعکس شدنش به آن می‌دمید. در واقع می‌توان گفت که صدا نوعی انرژی است‌ که شما منعکس می‌کنید.

شاید به من بگویید که دیگر صدایتان وجود خارجی ندارد،‌ ‌ناراحتتان می‌کند،‌ یا نمی‌توانید روی آن حساب کنید،‌ به شما آسیب می‌رساند،‌ نمی‌توانید به آن اعتماد کنید،‌ دیگر نمی‌توانید تحملش کنید،‌ به شما خیانت می‌کند،‌ تحمل‌ناپذیر،‌ کنترل‌ناپذیر‌ یا ناقص است،‌ مناسب شما نیست،‌ یا حتی دیگر او را نمی‌شناسید. آن وقت باید به شما بگویم که بهتر است «‌درباره تجربیات فعلی خود با من صحبت کنید.‌» من به شما کمک خواهم کرد تا این ابهام را در ذهن خود برطرف کنید،‌ زیرا این ابهام مانع از این می‌شود که به بهترین شکل ممکن به خود کمک کنید تا بتوانید همچون انسانی مسئول و آزاد زندگی کنید.

صدا همچون یک شخص است،‌ خودی دیگر که معتقد است بی‌آنکه کلمه‌ای بگوید،‌ می‌تواند همه چیز را بیان کند. آیا از خود مراقبت می‌کنید،‌ صدای شما پاسخ خواهد داد. شما در باطن خود چه کسی هستید؟ صدای شما دیر یا زود خواهد گفت. او فقط آنجاست تا در کمال صداقت به شما بگوید چه کسی هستید،‌ با وجود آنکه گاهی سعی می‌کنید در این باره به خودتان دروغ بگویید. با وجود او،‌ بدون شک شما می‌توانید خود حقیقی‌تان باشید.

اگر شما مقید هستید که نسبت به خود و دیگران صادق باشید و همچنین می‌خواهید به ارزش‌های والای خود و دیگران صادقانه احترام بگذارید،‌ اگر در مسیر جستجوی خویش برای تطبیق بیشتر با خودتان هستید و اگر برای یافتن خوشبختی در وجودتان تلاش می‌کنید،‌ پس به صدای درونتان گوش دهید، به‌گونه‌ای که گویی هرگز این کار را انجام نداده‌اید. او تمام دارایی شما و همچنین پتانسیل ذاتی درونتان را آشکار خواهد کرد. این کار با حرکت ساده لب‌های شما صورت می‌گیرد تا ‌بتوانید به دور از هر قضاوتی و در کمال صداقت و سادگی، آوای شخصی و درونی خود را برای برقراری ارتباط به بیرون انتقال دهید،‌ زیرا درست، همان لحظه‌ای که صدا از طریق روابط به معنای برتر خود دست می‌یابد،‌ وجود انسان نیز معنا پیدا خواهد یافت و او را از حیوان متمایز خواهد کرد، چرا که تنها انسان است که می‌تواند افکار خود را در قالب صدا بیان کند.

صدا اسرار را آشکار می‌کند،‌ اگر خوب گوش دهید،‌ خواهید فهمید که چه کسی هستید. کافی است به‌دقت گوش دهید،‌ افکار و احساسات خود را بیان کنید، حرف بزنید،‌ آواز بخوانید،‌ زمزمه کنید،‌ فریاد بکشید،‌ صدا بزنید،‌ آه بکشید،‌ بازی کنید.

صدا حتی می‌تواند شما را تسلی دهد. بله درست است،‌ ‌سعی کنید روزی که احساس افسردگی می‌کنید آواز بخوانید،‌ خواهید دید که چگونه باعث می‌شود ناراحتی‌تان را فراموش کنید. آواز بخوانید، زیرا از شما در برابر بسیاری از بیماری‌ها مراقبت می‌کند. موضوع این کتاب دقیقاً همین است. به صدایتان توجه کنید،‌ زیرا از این طریق می‌توانید‌ رشد کنید،‌ پخته شوید و حتی درمان شوید.

با کمک صدا می‌توان به هزار و یک اکتشاف رسید. اما برای این کار، پیش از هر چیز باید از عضوی مراقبت کنید که امکان تولید صدا را برای شما فراهم می‌کند و باعث تعامل شما با دیگران می‌شود. همچنین با اصلاح شیوه ارتباطی‌ و درک هر چه بهتر آن،‌ می‌توانید سایر توانایی‌های خود را نیز تقویت کنید و در راستای آزادی بیان بیشتر گام بردارید.

بسیاری از بیمارانم به‌دلیل مشکلات کوچکی که برای صدایشان پیش آمده است به من مراجعه می‌کنند؛ من نیز تصمیم گرفته‌ام یافته‌های خود در این مسیر را با شما در میان بگذارم. اگر بخواهم مسیری را که تاکنون طی کرده‌‌ام در یک کلمه توضیح دهم،‌ باید بگویم که من خیلی زود متخصص حوزه اختلال‌های صوتی شدم و در حال حاضر نیز متخصص گفتار درمانی هستم. در طول این سال‌ها به این نکته پی برده‌ام که به‌طور کلی، رابطه روشنی میان اختلالات صدای بیماران و شیوه رفتار آن‌ها وجود دارد. در واقع، متوجه شدم که صدا و واکنش‌های فیزیکی در چه نقطه‌ای باهم تلاقی می‌کنند.

برای پیشرفت بیشتر در این علم لازم بود که دیدگاه روانشناسی‌ام را نیز گسترش دهم. این کار به کمک دوره دانشگاهی معتبری در درمان رفتاری‌-‌ شناختی در شهر لیون فرانسه و از سوی دکتر کوترو مدرس اصلی CBT صورت گرفت. به این ترتیب، رویکرد خود به علم روانشناسی را با متد هیپنوتیزم اریکسونی و تکمیل کردم‌ تا بتوانم با گسترش زمینه تحقیق خود و ارائه طیف وسیعی از ابزار‌های حساس،‌ به افرادی که در جستجوی توسعه فردی هستند به‌ شیوه موثرتری کمک کنم.

اما چگونه بدون صحبت از رفتار،‌ می‌توانیم از صدا سخن بگوییم؟ پیش از هر چیز، باید گفت که صدا پاسخی رفتاری است که از یک سازوکار ذهنیِ مختص هر کس و با هدف خاصِ برقراری ارتباط ناشی می‌شود. از اینجا به بعد زمینه تحقیق گسترده می‌شود.

در واقع،‌ هدف اصلی من این است که نشان دهم چگونه می‌توانیم از طریق درک رفتار صوتی،‌ توانایی‌های ذاتی خود را گسترش دهیم تا در نتیجه،‌ هم احساس بهتری داشته باشیم و هم در شیوه بیان افکار و احساسات خود، از لحاظ جسمی و ذهنی از آزادی عمل بیشتری برخوردار باشیم.

تا زمانی که مردم با صدای خود مشکل نداشته باشند،‌ کمتر به آن توجه می‌کنند؛ اما در هر حال،‌ صدا‌ برای برقراری ارتباط با دیگران ضروری است. فراموش نکنید که صدا فقط بازتابی از شخصیت ما است، همراه با ویژگی‌های پنهانی که باید کشف و آشکار شوند.

امیدوارم پس از مطالعه این کتاب، نگاهی تازه به صدا داشته باشید و این نکته را نیز در نظر بگیرید که اگر بیشتر به صدای خود و دیگران دقت کنید،‌ می‌توانید در بسیاری زمینه‌های دیگر نیز رشد کنید.

اگنس اوژ نویسنده کتاب این صدای من است

برای تهیه کتاب این جا را کلیک کنید

اگنس اوژ یک گفتار درمانگر در لیون از سال 1991، و متخصص در اختلالات زبانی است .

   آیبن دیسینگ سندال مربی معتبر، مؤلف و دارنده مجوز روان‌درمانگری روایتی،MPF ، با سابقه کار خصوصی در کپنهاگ است. او در زمینه مشاوره خانواده و کودکان تخصص دارد. آیبن در اصل معلمی آموزش‌دیده است که پیش از گرفتن مدرکش در روان‌درمانگری روایتی، ده سال در سیستم آموزشی دانمارک مشغول به کار بوده است. او بسیار به کارش علاقه‌ دارد و نام او مرتباً در مجلات، روزنامه‌ها و رادیو ملی دانمارک برای دیدگاه تخصصی‌اش ذکر می‌شود. او همسر و مادر دو دختر با نام‌های آیدا و جولی است. به این وب سایت مراجعه کنید.

    جسیکا جول الکساندر مؤلف، ستون‌نگار و پژوهشگر آمریکایی است. او با مدرک کارشناسی از رشته روان‌شناسی فارغ التحصیل شد سپس به تدریس مهارت‌های ارتباطی نوشتاری اسکاندیناوی و اروپای مرکزی پرداخت. وی سیزده سال است که با همسر دانمارکی‌اش ازدواج کرده و همواره علاقه‌ای شدید به بررسی تفاوت‌های فرهنگی داشته است. به چهار زبان  صحبت می‌کند و با همسر و فرزندانش سوفیا و سباستین در رم زندگی می‌کند. به این وب سایت  مراجعه کنید.

                                                          داستان جسیکا
   زمانی که دوستان از من شنیدند که در حال نوشتن کتابی با همکاری نویسنده‌ای دیگر درباره شیوه والدگری هستم، همه خندیدند. «تو، بی‌تجربه‌ترین مادری که می‌شناسیم، در حال نوشتن کتابی تربیتی هستی؟» نکته جالب توجه این‌جاست که پیش از هر چیز دقیقاً این ضعف من در مهارت‌های غریزی مادرانه بود که مرا به شیوه تربیتی دانمارکی‌ها علاقه‌مند کرد. این پیشامد به‌گونه‌ای عمیقاً زندگی مرا تغییر داد. حال که می‌دانستم اگر برای من مفید واقع شده است، پس قطعاً برای دیگران نیز این‌گونه خواهد بود. می‌بینید، من با مهارت‌هایی غریزی مادرانه‌ که از قرار معلوم به‌طور‌مادرزادی در وجود همه زن‌هاست زاده نشده بودم. در پذیرش این موضوع مشکلی ندارم. من چندان با بچه‌ها جور نبودم. اگر بخواهم صادقانه بگویم حتی آن‌قدرها هم بچه‌ها را دوست نداشتم. من مادر شدم چون این کاری بود که همه انجام می‌دادند. بنابراین، می‌توانید تصور کنید که هنگامی که باردار شدم چه ترسی عمیق وجودم را فراگرفت، «چطور می‌خواهم این کار را انجام دهم؟ حتماً مادری بد خواهم شد!»
    در‌نتیجه، تمام کتاب‌های تربیتی را که به آن‌ها دسترسی داشتم، مطالعه کردم. کتاب‌های بسیاری خواندم. چیزهایی زیاد یاد گرفتم، اما هنوز هم ترسم از بین نرفته بود.

    خوشبختانه با یک دانمارکی ازدواج کرده بودم. بیش از هشت سال با فرهنگ آن‌ها عجین بودم و چیزی که توجه مرا بسیار جلب کرد، این بود که آن‌ها به‌وضوح رفتاری درست با کودکان خود داشتند. من پیوسته شاهد حضور کودکانی شاد، آرام و خوش‌اخلاق بودم و همواره به این فکر می‌کردم که راز آرامش و شادی آن‌ها در چیست؟ اما هیچ کتاب تربیتی را درباره این موضوع پیدا نکردم. 

   زمانی که بالاخره مادر شدم، به خود که آمدم دیدم در حال انجام تنها کاری هستم که از من برمی‌آید. پاسخ تک‌‌‌تک سؤالاتم را از دوستان دانمارکی و خانواده‌ام می‌پرسیدم. از شیر‌دادن به نوزاد تا مسائل تربیتی و تحصیلی، پاسخ‌های فالبداهه آن‌ها را به تمام کتاب‌های داخل قفسه‌ام ترجیح می‌دادم. در طول این سفر به فلسفه‌ای برای پرورش کودکان دست پیدا کردم که چشمانم را گشود و زندگی‌ام را به‌طور‌کلی تغییر داد.

    من به همراه دوست خوبم آیبن به بررسی این ایده پرداختیم. آیبن روان‌درمانگر دانمارکی با سال‌ها تجربه در زمینه کار‌کردن با خانواده‌ها و کودکان است. پرسش ما این بود که آیا روشی به نام فرزند‌پروری دانمارکی وجود دارد؟ تا آن‌جا که آیبن می‌دانست، خیر. ما همه منابع را به‌‌دنبال مطلبی در این باره گشتیم، اما چیزی وجود نداشت. در تمام سال‌هایی که آیبن هم روان‌درمانگر خانواده هم در نظام آموزشی دانمارک مشغول به فعالیت بود، درباره «شیوه تربیت دانمارکی» چیزی نشنیده بود. او به کلِ تحقیقات و تئوری‌های آکادمیک درباره روش‌های والدگری اشراف داشت و بسیاری از آن‌ها را در زندگی خانوادگی خود روزمره انجام داده بود، اما آیا سبک والدگری‌ای متمایز وجود داشت که در فرهنگ خود او نهفته و از دیدش پنهان مانده باشد؟

                                      پیدایش یک طرح       

   هرچه بیشتر درباره این موضوع صحبت می‌کردیم، وجود فلسفه والدگری دانمارکی در نظر ما نمایان‌تر می‌شد، اما آن‌قدر این فلسفه با تار‌و‌پود زندگی روزانه و فرهنگ دانمارکی در‌آمیخته بود که برای ما که در بطن آن زندگی بودیم به‌وضوح قابل مشاهده نبود. هرچه بیشتر به این بافته نگاه می‌کردیم نقش مد نظر ما نمایان‌تر می‌شد. این نقش درست همان جا پیش روی ما قرار داشت:  شیوه فرزندپروری دانمارکی.

   شیوه دانمارکی نظریه‌ای از جانب ماست که بر اساس بیش از ۱۳ سال تجربه، پژوهش، مطالعات تکمیلی و حقایق موجود درباره زندگی روزمره و فرهنگ دانمارکی شکل گرفته است.
   آیبن در زمینه کاری‌اش متخصص است و با نگرشی حرفه‌ای همراه با مطالعات تکمیلی، و الگوهای فرهنگی و تجربه‌های شخصی به بررسی مسائل می‌پردازد. در طول این سفر هر دوی ما با انجام تحقیقات و مصاحبه‌های بسیار با والدین، روان‌شناسان و معلمان درباره نظام تحصیلی دانمارک چیزهایی زیاد آموختیم. مشارکت ما در نوشتن این کتاب به یک میزان بود.

   قصد ما از ارائه این کتاب بیانیه‌ای سیاسی یا کتابی درباره زندگی در دانمارک نیست، یک نظریه فرزند‌پروری است که از نظر ما یکی از عوامل اصلی انتخاب همیشگی دانمارکی‌ها به عنوان جامعه‌ای شاد است. کودکان شاد به‌گونه‌ای پرورش می‌یابند که به بزرگسالانی شاد تبدیل شوند و آن‌ها نیز فرزندانی خوشحال پرورش می‌دهند و این چرخه ادامه خواهد داشت.

    این را نیز می‌دانیم که سبک والدگری صرفاً دلیل شادمانی دانمارکی‌ها نیست. درضمن آگاهیم که عواملی مختلف در شاد‌بودن آن‌ها دخیل است و به‌طورقطع افرادی غمگین هم وجود دارند که در آن‌جا زندگی ‌کنند. دانمارک مدینه فاضله نیست و به‌طورقطع همانند دیگر کشورها مسائل و مشکلات خاص خود را دارد. مقصود این کتاب نیز به‌هیچ عنوان بی‌اعتبار‌کردن امریکا نیست. امریکا کشوری بسیار پهناور است و حقایق و مشاهداتی که در این کتاب بیان می‌شود، عمومیت دارد. جسیکا شخصاً به امریکایی‌بودن خود افتخار می‌کند و با تمام وجود به آن عشق می‌ورزد. او صرفاً این فرصت را داشته است تا جهان را با عینکی متفاوت ببینند -‌به عبارتی دیگر، با «لنزهای دانمارکی» البته اگر شما بخواهید- و همین مسئله موجب شده است تا دید او به زندگی به‌طور‌کلی تغییر کند.
   ما این عینک را به شما هدیه می‌دهیم تا به چشمان خود بزنید و ببینید که وقتی با آن به دنیا می‌نگرید چگونه می‌اندیشید. اگر این کتاب به شما کمک کند تا به نگاهی متفاوت از مسائل دست پیدا کنید، برای ما موفقیتی بزرگ محسوب می‌شود. ممکن است شما از بی‌تجربه‌ترین مادر به والدی خوشحال‌تر و انسانی بهتر تبدیل نشوید، اما امیدواریم که تغییرات شما از نوع مثبت باشد و از این سفر لذت ببرید.

در قسمتی از کتاب من مضطرب استفانی برتولون به عنوان یک روانکاو شرح حال یکی از مراجعین را می‌نویسد. آلبان ۵۳ ساله دچار اختلال اضطراب فراگیر است، او به من گفت:«زمانی که همسرم اخبار تماشا می‌کند تنها چیزی که به سراغم می‌آید ترس است. من با دیدن تصاویر بسیار حساس می‌شوم. در واقع، به اخبار گوش می‌دهم اما اصلا دلم نمی‌خواهد تصاویر را ببینم. این قضیه واقعا برایم سخت است. حتی پیش آمده که با دیدن تصاویر مربوط به زلزله هاییتی یا ژاپن گریه کرده‌ام. واقعا برایم غیرقابل تحمل است! هر بار به خود می‌گویم دنیای ما رو به نابودی است.» شرایطی که در مورد آلبان ۵۳ توضیح داده شده شبیه بسیاری از کسانی است که به استفاده دائمی و یکسره از شبکه‌های خبری فارسی زبان خارجی معتاد هستند. دبیران و خبرنگاران این شبکه‌ها وظیفه دارند به صورت مستمر خبرهای منفی پیرامون ایران را یافته و آنها را منتشر کنند. از خبر تصادف و زلزله، قتل بگیرید تا بی‌کفایتی مدیران در حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی …
بنابراین اگر شما مشتری دائمی این شبکه‌ها باشید به صورت بیست و چهار ساعته در معرض حس ناامیدی، نفرت، اضطراب و ترس از آینده قرار خواهید داشت. شما با دیدن ۱۰ دقیقه خبر در روز هم می‌توانید از اوضاع و احوال با خبر شوید، اما باید بدانید که در بقیه اوقات خبرها تکراری است و ببینده به طور مداوم دارد با حس بدبختی و بیچارگی بمباران می‌شود. کیست که نداند شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مناسب نیست؟ کیست که مخالف آگاهی رسانی، دانش و انتقال اطلاعات باشد، اما شما در این شبکه‌ها فقط اخبار منفی می‌بینید، هیچ کار مثبتی انجام نمی شود، همه چیز در معرض نابودی است و ما در فقر بدبختی و بیچارگی دست و پا می‌زنیم. این تصویری است که شبکه‌های فارسی زبان خارجی از ایران ارائه می‌دهند. پیشنهاد من این است که به اعصاب و روحیه‌تان رحم کنید و تا حد امکان از دیدن این شبکه‌ها دوری کنید و یا اگر می‌بینید کم ببینید و بدانید که شما در برابر نگاه یک طرفه و سوگیرانه به وقایع ایران قرار دارید. اگر خیلی مایل به آگاه شدن و افزایش اطلاعات هستید، کتاب بخوانید.

درباره نویسندگان

زندگینامه اپرا وینفری

اپرا با نام کامل اپرا گِبل وینفری در مزرعه‌ای دورافتاده در کازیسکوی می‌سی‌سی‌پی به‌دنیا آمد. مادر او خانم ورنیتا لی بود و پدرش هم آقای وِرنون وینفری نام داشت. نام اپرا درواقع، اُرپا بوده و از روی انجیل انتخاب شده، اما به‌دلیل اینکه تلفظ این نام کمی دشوار است، از همان بدو تولد، اُرپا به اوپرا تبدیل شده است. والدین اپرا بعد از تولد او از هم جدا می‌شوند و سرپرستی نوزاد به مادربزرگ مادری‌اش می‌رسد.

دوران کودکی اپرا وینفری

از همان دوران کودکی، بازی و سرگرمی موردعلاقه‌ی اپرا، اجرای برنامه برای حیوانات مزرعه بوده است و در ۲ سال و نیمگی به‌مدد تلاش و سخت‌گیری‌های مادربزرگش مهارت خواندن را یاد می‌گیرد. از همان کودکی، مهارت‌های اپرا در زمینه‌ صحبت کردن در جمع به‌وضوح مشخص بوده؛ مثلا روزی در کلیسا از رستاخیز مسیح در روز عید پاک برای جمع صحبت کرده است.

وینفری در روز نخست مهدکودک به مربی خود نامه‌ای می‌نویسد و اعلام می‌کند که باید به کلاس اول برود و مهد کودک جای او نیست. نکته جالب این است که بعد از آن سال، به‌صورت جهشی به پایه‌ سوم فرستاده می‌شود. او را در ۶ سالگی به شمال آمریکا، نزد مادر و ۲ برادر ناتنی‌اش می‌فرستند تا در محله‌ای به‌شدت فقیرنشین و خطرناک در میلواکی زندگی کند. او تا سن ۱۲ سالگی با مادرش زندگی می‌کرد. اپرا در زمان کودکی آزار و اذیت زیادی دید و در این کتاب به برخی از این رنج‌ها و ترومای دوران کودکی اشاره کرده است. او با اینکه خیلی مورد آزار و اذیت قرار گرفت و از درون ناراحت بود اما در مورد این موضوع هیچ وقت با کسی صحبت نکرد، چون نمی‌دانست راه درمان و التیام این زخم‌ها چیست؟ البته در کتاب اشاره کرده که به کلیسا به عنوان یک منبع آرامش پناه می‌برده است. در همین دوران شروع به سخنرانی در اجتماعات و کلیساها می‌کند. مثلا یک بار برای سخنرانی، پانصد دلار به‌دست می‌آورد. از آنجا به بعد متوجه می‌شود که می‌تواند و مایل است از این مهارت سخنوری خود کسب درآمد کند.

بعد از مدتی زندگی با پدر، اپرا دوباره باید نزد مادر بازگردد و با امنیتی که در دوره‌ کوتاه زندگی با پدر کسب کرده، خداحافظی کند. سبک زندگی شهری فقیرانه‌ی اپرا، اثرات منفی بر دوران نوجوانی او داشت. او در ۹ سالگی موردتجاوز یکی از افراد مورداعتماد خانواده‌ خود قرار می‌گیرد و این موضوع بر شمار مشکلاتش می‌افزاید. متأسفانه، این تجربه‌ تلخ باز هم برای او تکرار می‌شود. مادر او در زمینه‌ خدمات و نظافت منازل کار می‌کرد و زمان کافی برای نظارت و همراهی با اپرا را نداشت. بعد از سال‌های زندگی سخت و تلخ، اپرا مجددا برای زندگی نزد پدرش به نشویل بازمی‌گردد.

نقش پدر در تربیت اپرا وینفری

اپرا وینفری معتقد است که پدرش ناجی زندگی او بوده و با سخت‌گیری‌هایش به او مسیر زندگی، چهارچوب‌ها، قوانین و البته دنیای کتاب را معرفی کرده است. پدر اپرا وینفری از دخترش می‌خواسته تا به‌صورت هفتگی کتاب بخواند و گزارش خوانده‌هایش را در پایان هفته به او ارائه کند. یکی دیگر از تلاش‌های مفید و سخت‌گیرانه‌ آقای وینفری این بود که دخترش را، روزانه مجبور به یادگیری ۵ لغت جدید می‌کرده و درصورتی‌که اپرا، این برنامه را اجرا نمی‌کرده از شام خبری نبوده است.

وینفری در دوران مدرسه بسیار فعال بوده و علاوه‌بر حضور موفق در کلاس درس در برنامه‌های جانبی نظیر گروه نمایش، گروه بحث و تبادل نظر و مشاوره نیز حضوری فعال داشته است. در یک مسابقه‌ سخنرانی او موفق به دریافت بورسیه‌ کامل دانشگاه دولتی تنسی می‌شود. در سال‌های بعد، به کنفرانسی درباره‌ جوانان در کاخ سفید دعوت می‌شود و همان‌جا توسط یکی از رادیوهای محلی نشویل موسوم به میس فایر پرِونشن بای دابلیو-وی-ال-اُ (miss fire prevention by wvlo) برای خواندن اخبار عصرگاهی انتخاب و استخدام می‌شود.

در سال‌های اول دانشجویی، اپرا به‌عنوان دختر شایسته رنگین‌پوست نشویل و تنسی انتخاب می‌شود. در آن دوران، شبکه CBS هم به او ۲ بار پیشنهاد کاری می‌دهد که اپرا این پیشنهادها را نمی‌پذیرد، اما نهایتا با مشورت با استاد سخنرانی خود نظرش عوض می‌شود. استاد اپرا به او یادآوری می‌کند که کار کردن در شبکه CBS یکی از دلایل مهم بسیاری از دانشجویان برای رفتن به دانشگاه و ادامه تحصیل است، پس چرا این پیشنهاد را قبول نکند. اپرا هر روز در تلویزیونWTVF-TV برنامه اجرا می‌کند و اولین زن آمریکایی-آفریقایی است که مجری اخبار عصرگاهی است. در آن سال‌ها، اپرای ۱۹ ساله در سال دوم دانشگاه به سر می‌برد.

اپرا وینفری و زندگی حرفه ای

بعد از فارغ‌التحصیلی، تلویزیون WJZ در بالتیمورِ مریلند از اپرا برای اجرای اخبار محلی و رویدادهای تازه دعوت می‌کند و او خیلی زود به برنامه‌ گفت‌وگومحور صبحگاهی منتقل و وظیفه‌ اجرای برنامه را به‌صورت مشترک با ریچارد شِر (Richard SHer) عهده‌دار می‌شود. در ژانویه‌ سال ۱۹۸۴، اپرا وینفری به ایلینوی شیکاگو نقل‌مکان می‌کند و به‌عنوان مجری در برنامه‌ی گفت‌وگومحور A.M شیکاگو فعالیت خود را ادامه می‌دهد. این برنامه نیز بسیار موفق بوده و آمارهای بازدید خوبی کسب می‌کرده است. بعد از مدتی، اپرا تصمیم می‌گیرد موضوعات موردبحث برنامه را از موضوعات متداول و سنتی زنانه خارج کند و وارد حیطه‌های به‌روزتر و بحث‌برانگیزتری شود.

در سال ۱۹۸۵، کنسی جونز (Quincy Jones) به‌عنوان تهیه‌کننده‌ای در سینما، اپرا را در تلویزیون می‌بیند و با خود فکر می‌کند که احتمالا این فرد می‌تواند در فیلم جدید او و استیون اسپیلبرگ، کارگردان بزرگ سینما، نقشی ایفا کند. فیلم مذکور براساس رمان آلیس واکر (Alice Walker) به نام «رنگ بنفش» ساخته می‌شود. تا آن زمان تنها تجربه‌ی بازی اپرا وینفری، حضور در برنامه‌ای زنانه موسوم به «تاریخ حضور زنان رنگین‌پوست در نمایش و آواز» بود که در طول جشنواره‌ تئاتر آمریکایی‌-آفریقایی‌تبارها در سال ۱۹۷۸ اجرا شده بود.

شهرت اپرا وینفری

شهرت اپرا بعد از موفقیت فیلم «رنگ بنفش» بیشتر و بیشتر شد و در سال ۱۹۸۵، شرکت تهیه‌کننده و پخش‌ معروف برنامه‌های تلویزیونی کینگ‌ورلد (king world)، حق پخش برنامه‌های اپرا را خریداری و برنامه را در ۱۳۸ شهر توزیع کرد. این رقم برای اولین بار برای یک برنامه تلویزیونی مطرح می‌شد. در آن سال، برنامه‌ی معروف دوناهو نیز در ۲۰۰ شبکه پخش می‌شد، اما اپرا با داشتن تعداد بینندگانی دوبرابر برنامه‌ی نام‌برده و میزان بازدیدی بسیار زیاد در دسته‌ی ۱۰ بازار معروف برنامه‌های تلویزیونی آمریکا قرار گرفت.

در سال ۱۹۸۶، وینفری به‌خاطر نقش و حضورش در جوامع هنری شهری از آکادمی شیکاگو جایزه‌ای ویژه دریافت کرد و ازسوی سازمان ملی زنان آمریکا نیز عنوان زن موفق را به خود اختصاص داد. برنامه‌ی اپرا چندین جایزه اِمی (Emmy Awards) را برای بهترین برنامه از آن خود کرده است.

اپرا وینفری و تهیه کنندگی

در آگوست ۱۹۸۶، وینفری، شرکت خود با نام هارپو (Harpo) را راه‌اندازی کرد و تلاش کرد تا برنامه‌های موردعلاقه‌اش را تهیه و تولید کند. برای نمونه، مجموعه‌‌نمایشی کوتاهی از زندگی گلوریا نایلور (Gloria Naylor) نویسنده‌ رنگین‌پوست و نویسنده‌ی اثر «زنان مجله برستِر» تهیه کرد که خود به‌همراه سیسیل تایسون، روبین گیوِنز، اولیویا کُل، جَکی، پُل کِلی و لین وایت‌فیلد در آن حضور داشتند. این مجموعه‌ی کوتاه در مارس ۱۹۸۹ پخش می‌شد و در ماه مه سال ۱۹۹۰ نیز مجموعه‌ای دیگر به‌نام برستِر پلِیس (Brewster place) با بازی اپرا در شبکه‌ی ABC روی آنتن می‌رفت. علاوه‌براین فعالیت‌ها، اپرا حق پخش برنامه‌ی کافیرز بوی (kaffir boy) را که زندگی‌نامه‌ی مارک ماتابان (Mark Mathabane) بود و به شرایط سخت زندگی و رشد در سایه‌ی تبعیض نژادی در جنوب آفریقا می‌پرداخت و «دلبند» اثر تونی موریسون را نیز از آن خود کرد.

نقش موثر اپرا در گسترش مطالعه و فرهنگ کتابخوانی

در سپتامبر ۱۹۹۶، اپرا وینفری اقدام به راه‌اندازی باشگاه مطالعه در برنامه‌ تلویزیونی کرد. در ۱۷ سپتامبر آن سال، اپرا اعلام کرد که می خواهد کشور را مجبور به مطالعه بیشتر کند. او از طرفداران خود می‌خواست که به کتاب‌فروشی‌ها بروند و کتاب‌هایی را که معرفی می‌کند، خریداری کنند تا باهم درباره‌ هر کتاب در برنامه صحبت و گفت‌وگو داشته باشند. نتیجه‌ی این کار هم بسیار موفقیت‌آمیز بود. مثلا ۶۸ هزار نسخه از کتاب «پایان عمیق اقیانوس» تا ماه ژوئن به‌فروش رفت.

در فاصله‌ هفته آخر آگوست یعنی زمانی که اپرا از نیت خود با ناشران صحبت کرد تا سپتامبر که این برنامه در تلویزیون اعلام شد، انتشارات وایکینگ ۹۰ هزار نسخه‌ی دیگر از کتاب را هم منتشر کرد. بحث و گفت‌وگو درباره‌ کتاب در ۱۸ اکتبر صورت گرفت و ۷۵۰ هزار نسخه دیگر نیز زیر چاپ قرار داشت. این کتاب به پرفروش‌ترین کتاب تبدیل شد و ۱۰۰ هزار نسخه‌ی دیگر هم قبل از فوریه ۱۹۹۷ راهی بازار شد.

این برنامه‌ کتابخوانی، اپرا را به قدرتمندترین زن در حوزه‌ بازاریابی کتاب در آمریکا بدل کرد. تلاش او برای ترغیب به خرید کتاب و کتاب‌خوانی از تمام مقالات، برنامه‌ها و… مؤثرتر و موفق‌تر بود. اما بعد از ۶ سال، در بهار سال ۲۰۰۲، اپرا تصمیم گرفت که دیگر برنامه‌ معرفی و بحث کتاب ماهیانه را تمام کند.

اپرا وینفری و افق‌های پیش رو

اپرا وینفری یکی از موفق‌ترین زنان کارآفرین جهان و پردرآمدترین تهیه‌کننده در حوزه‌ی سرگرمی و برنامه‌سازی در جهان است و در برنامه‌های خیرخواهانه و کمک به سازمان‌های عام‌المنفعه نیز بسیار درخشان و فعال عمل می‌کند. ازجمله سازمان‌های خیریه‌ای که او با آنها در ارتباط است، باید به این موارد اشاره کرد: مُرهاوس کالج، کتاب‌خانه‌ی هارولد واشینگتن، یونایتد نِگرو کالج فاند و دانشگاه دولتی تنسی.

اپرا وینفری ۶۴ ساله، همچنان باهوش، قدرتمند و باخرد به فعالیت خود ادامه می‌دهد. او زنی است که مدام به‌دنبال ارتقای بی‌وقفه‌ی خود در زندگی می‌گردد. اپرا در مصاحبه با افراد مشهور و بزرگ دنیا نظیر دالایی لاما، نلسون ماندلا و مایا آنجلو پرسش‌هایی درباره درس‌های زندگی آنها، شیوه‌ی مبارزه با چالش‌ها و رسیدن به آرامش درونی و صلح مطرح می‌کند و دوست دارد که تجربه‌های ارزشمند مهمانان بزرگ خود را به مخاطبان منتقل کند. اپرا همیشه دانسته‌های خود در زندگی را با دیگران به‌اشتراک می‌گذارد و از شکست ها و موفقیت ها در کنار امید و خوشبختی می‌گوید.

بسیاری از افراد دنیا در زمان رویارویی با چالش‌ها و ازدست‌دادن امید در زندگی از راهنمایی‌ها، روشنگری‌ها و انگیزه‌هایی که اپرا به دیگران می‌دهد، الگوبرداری می‌کنند. به‌خاطر ویژگی همراهی و به‌اشتراک‌گذاری تجربه‌ها، اپرا یکی از مردمی‌ترین افراد و چهره‌های جهان به‌شمار می‌رود. خرد و هوش اپرا و گفت‌وگوهای اپرا با افراد بزرگ و مشهور باعث شده تا میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا مدیریت زندگی خود را به‌دست گرفته و رویاهایشان را دنبال کنند.

درباره دکتر بروس پری

بروس پری با مدرک دکتری و دکترای پزشکی، روان‎پزشک کودک و متخصص مغز و اعصاب، مدیر شبکه دنباله عصبی، ‏عضو ارشد آکادمی ترومای کودک،‏ و استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن ‏در شیکاگو است. او ‏و مایا سازالویتس کتاب پسری كه مثل سگ بزرگ شد را نوشتند، اثری پرفروش كه بر اساس كار او با كودكان ‏بدرفتار است همچنین کتاب متولد‎شده برای عشق، که درباره ماهیت اساسی همدلی است.‏